เสียงอึกทึกกึกก้องดังทั่วโค้งน้ำ พื้นดินที่แห้งผาก พื้นหญ้าที่ชุ่มชื่น ลำคลองที่เคยเป็นแค่ทางเดินผ่าน กลับกลายเป็นแม่เหล็กขนาดใหญ่ดึงดูดผู้คนทั่วทุกสารทิศให้มาใช้ชีวิตร่วมกัน ใช่ วันนี้แหละ วันที่น้ำเต็มตลิ่งอันเนื่องมาจากแรงดึงดูดของดวงจันทร์ วันที่คนไทยเรียกว่า “วันลอยกระทง”
ดรศ ทอดกายลงข้างสระน้ำจุฬา สายตาเหลือบมองแสงเทียนจากกระทงที่ค่อยๆ เคลื่อนที่ตามแรงลมแสงนั่นสะท้อนสระน้ำ สะท้อนกำแพง สะท้อนวิถีชีวิตของผู้คนในงานเทศกาล ทั้งยังขับแสงสีเหลืองทองทำให้บรรยากาศที่มืดมิดกับสุกสกาวสวยงามสมดังเป็นเดือนเพ็ญ เสียงจ้อกแจ้ก จอแจจากผู้คน และเสียงเพลงบรรเลงจากอีกฟากฝั่งหนึ่งของงานทำให้ที่แห่งนี้คลื่นเคล้งมากยิ่งขึ้น
แต่สิ่งที่ดีต่อใจมากที่สุดของ ดรศ หาใช่บรรยากาศไม่ แต่เป็นการได้พบเจอผู้คนมากหน้าหลายตา ได้พูดคุย ได้แลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกันต่างหากที่ ดรศ เรียกว่า “ดีต่อใจ” ยิ่งเป็นคนที่คิดใกล้เคียงกันแล้ว มีสนามแห่งประสบการณ์ร่วมกัน (Filed of Experience) แล้ว ยิ่งทำให้เกิดการพัฒนาความสัมพันธ์ พัฒนาความสนิทสนมแบบก้าวกระโดด
คุยอันนี้ก็ถูกคอกัน คุยเรื่องนี้ก็เห็นตรงกัน หรือแม้บางเรื่องจะเห็นไม่ตรงกันเลยแต่ก็ถือว่าเราได้รับทัศนะใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต เรื่องแบบนี้ถือเป็นการฝึกการเปิดใจ เปิดรับความคิดเห็นจากผู้อื่นได้มากขึ้น
แป็ปๆ ก็ต้องแยกย้ายแล้วหรอ นี่ละน่าที่เขาชอบพูดกันว่า “เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ” แต่ก็ถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะต่อยอดสิ่งที่สวยงามต่อไป
ดรศ